| Нельга забiць на памяць аб клясным
нападнikу-пауабаронцы Сяргеi Герасiмцы. Для
усяго беларускага футболу зрабiу ён даволi многа.
Сам Сярога украiнец, выступау яшчэ у вышэйшай лiзе
чэмпiянату СССР за нейкi украiнскi клюб, пасьля
перабрауся у менскае Дынама. Наконт ягонай
ахвiгеннай вынikoвасьцi я прамаучу, бо яе насамрэч
не было, аднак гэты гулец дзейнiчау вельмi мудра
на полi, бачыу разьмяшчэньне сваiх аднаклюбнikау,
пасавау даволi трапна ды нечакана, да таго ж
выконвау стандарты i забiвау. Пасьля таго як
сауковай iмпэрыi наступiу пiзьдзец, Герасiмец (у
народзе "Гера") пагуляу сэзончык у Беларусi,
а пасьля пачау падарожжы. Калi я не памыляюся,
прабачце мяне, таварышы, то быу ён i у Iзраiлi, i у
Расеi, i у Летуве. Нельга сказаць што там Гера быу
адназначным лiдэрам, але ж кашы не псавау, у
агульную карцiну упiсвауся. У Санкт-Пецярбурзе,
дарэчы, пасьпеу патрэнipаваць адную каманду.
Апошнiм небеларускiм клюбам Сяргея быу Жальгipыс
(Вiльня, Летува). У 2001 годзе Гера вярнууся на
другую Радзiму, у Беларусь нашую. Прыняу
запрашэньне Анатоля Iваныча ды улiуся у шэрагi
аутазаводцау. Памятаю, як кожны выхад Сяргея на
поле, асаблiва у першым коле, суправаджауся
гучнымi авацыямi, аплядысмэнтамi. Юрэвiч выпускау
Геру звычайна на адзiн тайм (другi ), выкарыстоувау
на пазыцыi пауабаронцы, схiльнага да нападзеньня.
Сяргей не аблажауся, годна правёушы гэты сэзон.
Нельга сказаць, што вызначауся ён стабiльна,
аднак мудра, вопытна распараджауся шпуляком.
Стварау i сабе, i асаблiва аднаклюбнikам моманты,
аднак не заужды яны увасаблялicя у галы. Увогуле,
дапамагау Герасiмец нашым хлопцам як толькi мог.
Яму была аддадзеная прэрагатыва падаваць
вуглавыя, прабiваць штрафныя (зь некаторых
пазыцыяу, на тэхнikу), пэнальцi (час ад часу). Я
шчыра ня згодзен з тымi людзямi, што абсяралi
Сярогу на працягу усяго сэзону.
Не магчыма не зьвярнуць свой позiрк на
таленавiтага брамнiка Васi Хамутоускага. У
Тарпеда ен перайшоу у 2000 годзе. У канцы лета таго
году ён павiнен быу пярайсцi у нямецкi Вальдсхоф,
таму Юры Пунтус вырашыу аддаць хлопца у арэнду у
наша Тарпеда, каб нагуляць замест Васi Жаунова,
таксама клёвага чэла. Хамутоускi, прыйшоушы у
клюб, здолеу замянiць Юрыя Сьвiркова, зьябаушага з
каманды. Васiль не паказвау звышвыдатнай гульнi,
не зьдзяйсьняу цуды у штрафной пляцоуцы, аднак
добра гуляу на выхадах, нагамi, не дэманстравау
усякай хярнi. У прынцыпе, ён мне, i ня толькi мне,
спадабауся сваёй самаадданасьцю гульнi,
маладосьцю, аптымiзмам, якi пераходзiу на нашую
трыбуну (яшчэ бязь лiтары Р). Памятаю, як
Хамутоускi старауся i рвау дупу у фiнале Кубку у
матчы са Славiяй: калi лiк быу 1:1 напрыканцы
сустрэчы Стрыпейкic тры разы бiу Васiлю па браме, а
той два разы адбiвау шпуляк, абаронцы невядома
дзе былi, таму й прапусьцiу Вася трэцi удар. У
Нямеччыне хлопец не атрымау гульнявое практыкi,
выходзiу 2-3 разы на поле у матчах другой
бундэсьлiгi ды кубку ФРГ. Адсядзеушы сэзон на
лауцы запасных, Васiль улетку 2001 году перайшоу у
маскоускае Дынама. Там ён гуляу пастаянна, але
збольшага хуёва, як i увесь клюб. Хаця час ад часу i
здаралiся матчы, падчас якiх маскалi не праёбвалi
выключна дзякуючы нашаму Васю. Зараз ён шукае
сабе новы клюб, вiдаць, гэта будзе каманда першай
расейскай лiгi. Вельмi шкада... Хамутоускi быу
асноуным брамнikам моладзевае каманды краiны,
пасьля выклiкауся у нацыянальную зборную, гуляу
колькi разоу, даволi нелажова (матч з Украiнай). Але
пакуль ёсьць Гена Тумiловiч, яму прыйдзецца
задаволiцца мейсцам другога альбо трэйцяга
кiпэра.
|
