| У 1999 годзе у менскi футбольны клюб Тарпеда-МАЗ
з мазырскае Славii перайшоу выдатны пауабаронца Юры
Малееу, проста легендарны, я лiчу, гулец. Я
недакладна ведаю пэрыпэтыi ягонае кар'еры, аднак
вядома, што гуляу Юры у таксама легендарнай
Атацы-Ауры (аура там была ого-го!), дзе Якау Шапiра
выкарыстоувау яго у якасьцi цэнтральнага
пауабаронцы, пасьля, калi Атака пачала гiбець, ён
быу пераманены Анатолем Iванычам у Мазыр. Калi
Юрэвiч пасрауся з палескiмi босамi i пераехау да
нас, Малееу застауся у МВКЦ (перайменаваным у
Славiю), аднак траумы перасьледавалi яго, таму на
пазыцыi Юрыя зьявiлicя iншыя таленты (той жа Фёдар
Лукашэнка)... Малееу ахвотна прыняу прапанову
нашага коуча пераехаць у сталiцу. У Менску Юрась
гуляу на сваiм адвечным мейсцы на полi - у цэнтры
поля, дзе выдатна спрауляуся са сваiмi функцыямi.
Той цяжар працы, якi выконвау ён, быу аграмадны. У
стык Юры (у народзе ''Малей") нiколi не баяуся
icьцi, зарабiушы за два сэзоны больш за тузiн жоутых
картак. На падстрахоуцы Малееу амаль заужды быу
першым, таксама арганiзоувау атакi, я дагэтуль
памятаю Юравы праходы ад цэнтра поля да самай
лiнii штрафной. Калi паводле вынiковасьцi вы яго
аблажаеце, то вы- пiдары i вам варта начысьцiць
ябло, бо большасьць атакау тарпедауцау пачынала
сваё актыунае разьвiцьцё менавiта зь яго, а
атакауючыя дзеяньнi супернikау захлыналiся пры
сустрэчах з постацьцю Малеева. На жаль, невядома
чаму Юра пакiнуу наш клюб. Вялiki Якау Шапiра (гэта
не хлусьня, бо ён сапрауды вялiki чэл) запрасiу
гульца у жодзiнскае Тарпеда, дзе ужо набралася цi
не палова былое Атакi. Юрась дапамог новай
камандзе трапiць у вышэйшую лiгу, зьяуляючыся
ледзь не самым вынikовым. Да таго ж Малееу у
Жодзiне самы узроставы гулец, так бы мовiць, мудры
дзядзька, якi сваёй парадай толькi дапамагае
маладым. У зборнай Бароускага (калi той першы раз
узначальвау каманду) Юры колькi разоу гуляу у
таварыскiх сустрэчах, аднак, на жаль ня здолеу
сябе нармалёва праявiць. Цяпер жа ужо час, узрост
гульца ды мэты зборнае нашае роднае сiнявокае
Бацькаушчыны ня тыя, таму будзем зычыць
пауабаронцу посьпехау у Белазаускiм клюбе (але ня
у матчах з Тарпеда)!
Я вельмi люблю старанага? пауабаронцу-форварда Мikалая
Швыдакова. У Тарпеда ён прыйшоу у 1998 годзе. Сам
выхаванец гомельскага футболу, пауднёвыя
беларусы, памятаю, надзвычай скандалiлi праз тое,
што малады талент пакiнуу абласны цэнтар ды
зьябау у сталiцу. Было яму 18 гадоу. Дзякуй Юрэвiчу
за тое, што раскрыу яшчэ адну зорачку (кончанае
слова, прауда?). Напачатку у Менску гуляу Мikoла
нячаста, бо Тарпеда гуляла з адным нападнikам
Сяргеем Яромкам. Часьцей Швыдакоу выходзiу на
замену, часам разам з Iванам Галухiным, тады у iх
атрымлiвалася неблагое злучэньне. Коля гуляу
збольшага справа, хоць i быу нападнikам, аднак
схiляуся да пауабаронных дзеяньняу. З 1999 году
пачау выступаць пастаянна, выконвау сваю працу
безь пiзьдзёжу, хоць i не звышвынikoва. Падабауся ён
мне у прафэсiйным сэнсе гэтага слова. Прауда, у
апошнiя два сэзоны траумы Калюню замучылi, шкада
блядзь !!! У гэтай мiжсязонцы Швыдакоу ва украiнскi
Мэталicт з Харкiва, якi мы адпярдолiлi на зборах у
турэцкай Анталii 1-0 ( прауда, Коля не гуляу, бо iзноу
траумаваны). Магчыма, штосьцi у яго й заладзiцца
там... Хацелася б, канешне. У маладзёжцы Коля
адгуляу ад званка да званка перадапошнi цыкал,
даволi нелажова. У дарослую зборную не выклikауся
пакуль, але калi загуляе на Украiне (стукаю па
клаве каб не сурочыць), то Вiнi-Пух можа яму даць
шанец трапiць у зборную. Тым болей, што справа у
нас асаблiва й няма каму гуляць. Вось i усё,
шаноуныя, адпiсау я гэны артыкул, каб вас
парадаваць ды сябе пацешыць. Можа, у чым i
недакладны я ды неаб'ектыуны, але ж даруйце мне
тое, калi ласка, ды не зважайце на усякiя кончаныя
дробязi.
|
