| Роля
Анатоля Iваныча Юрэвiча у гiсторыi менскага
Тарпеда.
Што нi кажы , але зь Юрэвiчам у многiх з
нас зьвязаны пэуны адрэзак нашых жыцьцяу ,
спадарства . Натуральна , стауленьне да працы
гэтага спэцыялiста не было аднолькавым на усiм
працягу яго знаходжаньня на пасадзе галоунага
трэнэра Тарпеда , але ж мы разам зь iм перажывалi
за гульнi улюбенай каманды , радавалiся посьпехам
ды засмучалiся пасьля паразау ( выбачайце ,
таварышы , за сэнтымэнтальнасьць ) .Хочацца
абазначыць ягоную працу як удалыя высiлкi па
стварэньнi фундамэнту дзеля будучых
фэнамэнальных перамогау .
Усе-такi да Юрэвiча Тарпеда было , на жаль ,
шараговай калхознай камандай кшталту Ведрыча
альбо Нафтана ( ня у крыуду iх аматарам напiсана ,
але гэта есьць вiдавочным фактам ) . Анатоль Iваныч
прывiу балельшчыкам аутазаводцау прагу да
дасягненьня высокiх вынiкау i , што вельмi важна ,
веру у зьдзяйсьненьне заплянаваных праектау .
Успамiнаецца прыход Юрэвiча у Тарпеда пасьля
правальнага для нашых сэзону , калi змагалiся за
права застацца у вышэйшай ( тады першай ) лiзе i
фэерычнага посьпеху Анатоля Iваныча у МВКЦ . Так ,
дубаль мазырцау доуга будзе бударажыць памяць
аматарау менскага Дынама , якое тады пазбылася i
чэмпiенства , i валоданьня кубкам Беларусi .Нам
невядома , чаму коуч пасрауся з кiраунiцтвам
палескага клюба , але менавiта дзякуючы гэтай
прафэсiйнай звадцы Юрэвiч пераехау у Менск .
Успомнiце , cябры , тыя уздым ды аптымiзм , якiя
апанавалi нас пасьля яго прыходу .
Узгадайма вехi гicторыi Тарпеда падчас
узначальваньня А .I.
Першы сэзон ( 1997 ) пайшоу на раскачку . Трэнэр
ды прыйшоушыя зь iм гульцы толькi аклiматызавалiся
у сталiцы .Значных вынiкау у тым сэзоне клюб не
дасягнуу . Памятаю , як я тарчау , калi наша роднае
Тарпеда амаль усе першае кола чэмпiнату 1998
лiдыравала , аднак урэшце скончыла першую частку
першынства на другiм мейсцы пасьля Дняпра , якi ,
на жаль, у той год нельга было спынiць . Невядома ,
чаму у нашых адбыуся гэткi моцны спад , але тады мы
праляцелi нават мiма Iнтэртота . Той чэмпiянат
нашыя скончылi семымi , i гэтае дасягненьне есьць
покуль найвышэйшым для Тарпеда , ня лiчачы кубак .
Наступныя тры сэзоны у чэмпiянаце прайшлi
досыць аднастайна .Камандзе штогод давалi да
храна авансау перад пачаткам спаборнiцтвау , якiя
урэшце не спрауджвалicя клюбам .Тарпеда займала 10
- е ды 8 - я мейсцы .
Асобным абзацам варта выдзелiць выступ
Тарпеда у розыгрышы кубку Беларусi . Аутазаводцы
штогод упарта змагалiся , выдзiраючы кожную
перамогу крывею ды потам . Часам нашым спрыяла
фартуна , але збольшага Тарпеда выбывала на
раньнiх стадыях . У 2000 годзе нашыя дайшлi да фiналу
, але , на жаль , уступiлi Cлавii ( тады нават першымi
забiлi : вызначыуся Амельянчук , аднак Стрыпейкiс
быу бязьлiтасным ) .
Нельга абысьцi й балючай тэмы тусаваньня
Анатолем Iванычам складу каманды .
Сьпярша ( 1997 ) у Тарпеда перайшлi разам зь iм
МВКЦэшнiкi : Гаравы , Малееу , Кукар , Гальмак ,
Яромка , Сьвiркоу . Пасьля да iх далучылiся iншыя
гульцы : Чарапнеу , Траско , Конанау . Той год быу
часам своеасаблiга сынтэзу старой мазырскай
абоймы ды новае тарпедаускае генэрацыi . Але у
наступным сэзоне ( 1998 ) адбылicя пэуныя зьмены .
Прыйшлi Пiтэр Кайе , Махамэд Санi , Коля Швыдакоу ,
Iван Галухiн , Андрэй Доунар . Такiм чынам , склад
зьмянiуся непазнавальна : за усяго толькi два гады
з ранейшых тарпедауцау не засталося нiкога
З наступнага ж сэзону ( 1999 ) Юрэвiч вырашыу
паставiць выключна на моладзь . Гэтак зьявiлiся
Карыцька , Амельянчук , Лiнеу , Грыгор еу . Хiба што
дакупiлi Сяднева , Маерава . Але вынiку гэта ня дало
, вiдаць , справа у псыхалегii .
У сэзоне 2000 году у складзе каманды дамiнавала
моладзь : ранейшыя гульцы плюс Хамутоускi ,
Бранфiлау , Панкавец . Нельга забыць i Аркашу
Зенiна , якi прыехау зь Пiцеру .
Селета ж да моладзi далучылiся Дзенiсюк ,
Палякоу , Герасiмец , Юшка . Я ужо думау , асаблiва
пасьля дзесяцiматчавай бяспройгрышнай сэрыi , што
гэны сплау вопыту ды iмпэту прынясе афiгенны
рэзультат . Аднак нешта не зраслося .
Варта адзначыць адну тэндэнцыю у
трансфэрнай палiтыцы Тарпеда пры Юрэвiчы : штогод
клюб пазбауляуся ад 3 - 5 гульцоу асноунага складу
папярэдняга сэзону , неасноуныя ж гульцы мянялiся
пачкамi.
Зрэшты , усе пазнаецца у параунаньнi , таму
унесак Юрэвiча у разьвiцьце менскага Тарпеда на
самой справе есьць надзвычай вялiкiм .Ен
застанецца у нашай з вамi тарпедаускай гiсторыi ,
cябры , як Ельцын для Расеi , якi па сутнасьцi нi
храна матэрыяльнага , вiдавочнага , метафiзычнага
маскалям ня дау , але стварыу пляцдарм дзеля
зьяуленьня Пуцiна ( хоць я i лiчу яго пачварай для
нашай Бацькаушчыны ) , якi зараз творыць подзьвiгi
на блага сваяго ацечаства . Будзем спадзявацца ,
што гэтым Пуцiным для Тарпеда апынецца Францау (
хаця я асабicта схiляуся да кандыдатурау Герасiмца
, Бароускага цi Шапiры , але што ад мяне залежыць ).
Таму уход Анатоля Iваныча быу наканаваны
лесам ды гiстарычнай традыцыяй . Аднак , я лiчу ,
варта было пачакаць заканчэньня чэмпiнату , бо
душа крывею аблiваецца , калi глядзiш , як Тарпеда
гуляе у апошнiх матчах .
P . S . Хочацца папрасiць прабачэньня у Анатоля
Iваныча за усе цэбры бруду , якiя былi вылiтыя на
яго мною за усе пяць гадоу .
P . P . S . Паглядзiм , што пакажа гэты маскаль
Францау .
DZIK
лiстапад 2001
|
