У запасе: Вайтовiч, Вяжэвiч, Ясковiч, Кiрыльчык.

У запасе : Лic, I.Градабоеу, Сiнiцын, Хрыпач.

Увесь дзень у Менску было афiгенна сьпякотна, горача, хацелася распранацца да майткау ды прадэманстраваць народу свае запрэлыя генiталii... На шчасьце, падчас футболу тэмпэратура пацiху спадала ды станавiлася зноснай дзеля гульцоу i балельшчыкау.

Францау якi ужо раз не мяняу пераможнага складу. Нават Панкауца, што ужо мог гуляць пасьля выдаленьня, не паставiу у асноуны склад, а выпусьцiу цiлькi адразу пасьля перапынку. Словам, на полi бегалi тыя самыя, што i у ранейшых трох матчах.

Хлопцы старалicя, прыемна было тое назiраць. Мы разам тварылi вялikую перамогу, найперш духовую, у нашай агульнай тарпедаускай сьвядомасьцi. З намi разам быу ды перажывау маскаль Сяргей Францау, якi практычна увесь час стаяу ды, як i большасьць прыхiльнikау, скокау, як дзiцё, пасьля забiтага маскалём Плятнёвым гала...

Як я люблю хардкор... SPLENETIK

Нашыя абаронцы выправiлicя ды гулялi збольшага нягруба, у межах правiлау не даючы бялшынауцам працiснуцца да брамы Шанталосава. Пiнiн, як i раней, падключауся да атакау ды нават атрымау па галаве.

Бабруйск увогуле гуляу празьмеру непяшчотна. Кабельскаму колькi разоу гэтак ебанулi, што Францау быу вымушаны замянiць яго пасярод другога тайма на Доунара, як , дарэчы, кашы не папсавау.

У Белшыне палова каманды была знаёмая лiтаральна па тварах: Афанасенка Юры, Вострыкау, Сяднёу, Вiктар Кукар, Балтрушэвiч, Стрыпейкic. Кукар, вiдаць, убачыу, у асобе Ятчука, пагрозьлiва-каржакаватага чувачка, годную сабе замену у аутазаводзкiм клюбе.

Дык вось аб матчы. Першыя 15 хвiляу аказалiся насычанымi на атакуючыя дзеяньнi нашае каманды. Кутовых было пададзена да хяра. Чаранкоу хутка й рухава прымау лiнейныя ды флянговыя перадачы ад Ятчука, Галухiна ды Дзямiдчыка ды пярдолiу на стрэлку з Афанасенкам, беручы на падмогу Безбародава. Аднак бабруйскiя абаронцы бязьлiтасна шчымiлi нашых форвардау, не даючы трапна стрэлiць у створ брамы Юрася. Але ж хутка i удары у створ зьявiлicя. Карацей, адна трэць першага тайму была вiдавочна за намi.

Чаранкоу таксама разок трапiу у бэльку. Белшына ж высiлкамi Стрыпейкiса магла адкрыць лik, але той, iмкнучыся перакiнуць дзядзьку Валеру, перакiнуу i браму гэтаксама.

Потым тарпедауцы сьвядома аддалi iнiцыятыву бабруйчанам, бераглi, так бы мовiць, моц, каб пасьля упярдзенiць белшынауцам як сьлед. Апошнiя ж нi хяра пуцёвага з валоданьня шпуляком стварыць ня здолелi. Ну i сьцяг iм у рукi ды якар на плечы !

На стадыёне быу зауважаны Iван Савосьцikау, якi хварэу вiдавочна не за нашых. Таксама былi: Уладзiмiр Даужэнка (галоуны рэдактар газэты "Спорт-курьер") ды спадар Танiеу (коуч №1 Аутазаводца).

Пасьля перапынку на полi зьявiуся Лёша Панкавец, замянiушы Дзямiдчыка, у якога гульня нешта не iшла. Францау увесь першы тайм падсьцёгвау Дзямiда: " Серёга, блядзь, давай, блядзь !"

Панкавец жа згуляу ня надта лепш за Сяргея, бо шчэ не улiуся у аутазаводзкую каляю. Гульня у другiя 45 хвiляу не была жвавай. Цiлькi Ятчук ябенiу па правай броуцы, пярдолячы бабруйчанау парамi. У Белшыне ж старауся Гормаш, чувак зь iнтэлiгентнай прычоскай. Але ж яму хуй што далi зрабiць нашыя абаронцы.

А пасьля здарылася яно... Словамi тое надзвычай цяжка апicаць, пачуцьцi замiналi мне рэальна ацэньваць сытуацыю, таму, выбачайце, прывяду цытату з Прессболу: "Галухин отвоевал мяч в центре поля и продольным маршрутом отправил его ближе к штрафной - Черенкову. Форвард развернул атаку вправо на открывшегося Безбородова. А тот подработал мяч и сделал заученныя заброс через головы... защитников на... Плетнёва". Стадыён лikавау. Усе былi на нябёсах колькi iмгненьняу. Потым Белшына спрабавала штурмануць браму Шанталосава, але хрэна лысага.